Oczami Leny

                                                Koniec grudnia, zima, czas świąt.  Czas w którym rodziny spotykają się razem, czasem po długim czasie rozłąki. Łamią się opłatkiem, składają życzenia, spożywają razem świąteczne potrawy. W tym roku tata namówił mnie, żebym wzięła ze sobą aparat i zrobiła trochę zdjęć na wigilii. Na początku kręciłam nosem, że znów muszę robić zdjęcia. Ale teraz już po powrocie do domu, zgraniu zdjęć na komputer i obejrzeniu ich w większym formacie niż na malutkim wyświetlaczu w aparacie cieszę się, że je zrobiłam. Uświadomiłam sobie mega banalną rzecz - czas przemija, kto wie czy w przyszłym roku spotkamy się razem na wigilii, a co więcej czy w takim samym składzie. Tak wiem, to przykre, ale prawdziwe. Zdjęcia pozwalają nam zachować na zawsze momenty, które już nigdy nie powrócą. Pamięć też jest z czasem ulotna, a zdjęcia (szczególnie w formie papierowej) pozostają na długie lata, a wraz z nimi wspomnienia, obrazy na nich zatrzymane. Do zdjęć w każdej c